Urođena deformacija uške koja se manifestira odmaknutošću iste od glave, pod uglom od 25 do preko 40 stepeni, uz manje ili više prisutan reljef uške, te u pravilu hipertrofiju ušne školjke, se operativno korigira, bilo u opštoj aneteziji (djeca od 5 do 14 godina) ili u lokalnoj anesteziji sa premedikacijom. Iako postoji više od 200 objavljenih metoda operativne korekcije kongenitalno deformiranih uški, najčešće se koristimo elementima Stenversove i Mustadove metode, a težište usmjeravamo ka redukciji hipertrofije ušne školjke, korekciji reljefa uške kao i odmaknutosti uške od glave za cca 23 do 25 stepeni. Uz očuvanje prirodnog lumena ulaza u zvukovod.
Piše: Doc.dr.Alija Gežo / dr.Anid Gežo
Pri rutinskom otoskopskom pregledu, najčešće kod ljudi u drugoj polovici životne dobi, opažamo nakupine kosti u projekciji unutrašnje trećine zvukovoda koje ometaju uvid u stanje bubnjića i otežavaju ventilaciju i spontano odrstranjenje ušne smole i detritusa (jedan od nus produkata nastalih upalom kože zvukovoda) iz zvukovoda.
Koža iznad ovih nakupina kosti je intaktna, mada nategnuta i u pravilu slabije ishranjena. Pri ulasku tečnosti u ovakav zvukovod evakuacija iste vani je otežana, te se stvaraju realni uslovi za bakterijsku i gljivičnu infekciju u vanjskom uhu. Uvriježeno je mišljenje da se ove promjene sreću češće kod ljudi koji su u djetinjstvu odrastali uz rijeku, te se često kupali u njoj. Poznato je također da su slušni živci kod ovakvih pacijenata skloniji da brže “stare”, te je sluh kod njih slabiji.
Operacija se sastoji u odstranjenju pomenutih nakupina kosti a pristup je kroz zvukovod ili iza uške. Zahvat se radi u lokalnoj ili opštoj anesteziji.
Piše: Doc.dr.Alija Gežo / dr.Anid Gežo
Češće kod upala srednjeg uha i adneksa, dolazi do izliva tečnosti (eksudat) u srednje uho, što pacijent registruje kao prisustvo pritiska u uhu, odzvanjanje vlastitog glasa u uhu (autofonija), slabiju čujnost, osjećaj kao da je “potopljen” u vodu.
Ovo stanje često vidimo i kod djece koja su sklona alergiji te imaju poteškoća sa ventilacijom srednjeg uha kroz Eustahijevu tubu. Stanje diagnosticiramo osim pomenutih podataka koje smo dobili od pacijenta (anamneza), odnosno pratioca ili staratelja (heteroanamneza), i fizikalnim pregledom pod kontrolom oka (otoskopija), odnosno operacijskog mikroskopa (otomikroskopija), te na osnovu Tympanometrije i Audiometrije. Kod odraslih još u pravilu pomoću zvučne viljuške (Akumetrija) dobijemo dodatne informacije.
Pravimo rez u projekciji prednjih kvardanata (što je i projekcija ušća Eustahijeve tube). Pri tome vodimo računa da rez smjestimo između tzv. Radijalnih vlakana. Ovaj rez se u roku od par sati do par dana, spontano zatvori.
Piše: Doc.dr.Alija Gežo / dr.Anid Gežo
Kod djece uzrasta od najčešće 2 do 9 godina, rijeđe kod odraslih koji imaju ponavljajuće alergijske upale vanjskog i srednjeg uha, kao terapeutsku proceduru upražnjavamo nakon incizije u projekciji prednjih kvadranata bubnjića i ugradnju (implantaciju) ventilacionih cjevčica koje ostanu ugrađene par mjeseci do par godina dok se ne stabilizira ventilacija srednjeg uha i njegovih dodataka (adneksa).
Ventilacijske cjevčice mogu biti različitih oblika i dizajna, tako da postoje tzv. standardne i polutrajne ventilacijske cjevčice. Ove zadnje svojim oblikom osiguravaju svoju implantaciju na više mjeseci. Kad završe funkciju u pravilu se «odbace» od bubnjića i pacijent ih uoči na jastuku ili ispitivač (operater) u zvukovodu, pri jednom do tromjesečnim pregledima pod kontrolom operacijskog mikroskopa.
Piše: Doc.dr.Alija Gežo / dr.Anid Gežo
Bubna opna je kožno membranozni zid između vanjskog i srednjeg uha, zbog svoje lokalizacije i uloge je izložena u toku upale ili trauma oštečenjima. Najčešće dolazi do njenoga pucanja u projekciji prednjih kvadranata, gdje je i projekcija tzv. tubarnog ušća. Uvriježeno je pravilo da se defekt bubne opne tretira konzervativno (borba protiv upale, alergije i slabije funkcije tube) 2 do 3 mjeseca. Nakon čega se pristupi rekonstrukciji defekta bubne opne.
Operacija se radi u lokalnoj ili opštoj anesteziji, material je autogeni (fascija slijepoočnog mišića) ili perihondrij tragusa (dijela hrskavice uške). Isti se postavlja ispod ili preko rubova perforacije.
Piše: Doc.dr.Alija Gežo / dr.Anid Gežo
Kod tzv. hroničnih upala srednjeg uha i njegovih dodataka (adneksa) dolazi do propadanja dijela bubne opne kao i pojedinih košćica, a ćelije mastoida (bradavičnjaka) koje inače liče na pčelinje saće i obložene su sa sluznicom, koje se post upalno promjene i luče sluz.
Operativni pristup je iza uške (retroaurikularno), kada se kroz mastoid (bradavičnjak), čuvajući zadnji gornji zid zvukovoda, odstrane sve mastoidne ćelije, adneksi spoje u jedinstvenu cjelinu, napravi tzv. interpozicija slušnih košćica, bilo sa raspolažućim ostacima slušnih košćica ili adekvatnim protezicama. Slijedi rekonstrukcija nove bubne opne (neo membrane) od fascije (omotača) slijepoošnog mišića ili perihondrija tragusa (površnog sloja hrskavice uške).
Operacija se radi u pravilu u opštoj, a vrlo rijetko u lokalnoj anesteziji.
Piše: Doc.dr.Alija Gežo / dr.Anid Gežo
Pri diagnostičkoj obradi nekih stanja srednjega uha i njegovih dodataka (adneksa) se zbog pravljenja optimalnog plana liječenja, načini otvaranje srednjeg uha kroz zvukovod (transmeatalno), u pravilu formirajući tzv. zadnji timpanomeatalni režanj. Dobije se uvid u stanje šupljine srednjeg uha, uključno gornji (epitimpanon) i donji (hypotimpanon) dio, kao i potvrdu kontinuiteta i adekvatne mobilnosti slušnoga lanca (verige).
Ovaj zahvat se radi kod odraslih u lokalnoj, a kod djece u opštoj anesteziji.
Piše: Doc.dr.Alija Gežo / dr.Anid Gežo
Vrlo su rijetke situacije kada kod pacijenata i sa dugotrajnom hroničnom upalom uha, moderni otohirurzi rade tzv. radikalnu operaciju sljepoočne kosti, pri čemu se od prvog momenta operacije ne vodi računa o zadnje gornjem zidu zvukovoda, koji inače mora biti intaktan, ako se želi postići dobra aeracija srednjega uha i adneksa nakon postavljanja tzv. Neo membrane. Tzv. žrtvovanje zadnjeg gornjeg zida zvukovoda nije opravdano kod slučajeva kada operater nije siguran u dovoljan radikalitet patoloških promjena ili kod opetovanih operacija (revizija) srednjeg uha i adneksa zbog recidiva (ponovne pojave) holesteatoma. Ranije su autori dok nije bila razrađena tehnika operacije srednjeg uha i adneksa, a bez operacijskog mikroskopa, otohirurzi u pravilu pri ovim operacijama “žrtvovali” zadnje gornji zid, zbog smanjenja mogućnosti ponovne upale srednjeg uha i adneksa, kao i realne situacije da je bilo malo otohirurga, a puno pacijenata koji su dolazili iz unutrašnjosti zemlje, a nisu mogli biti podvrgnuti minimalnim kontrolama od strane operatera na 3 mjeseca. Poznato je da u Evropskim razvijenim zemljama zbog kvalitetne socijalne zaštite u dječijoj i ostalim životnim dobima pacijenta, praktično nema ili su rijetke potrebe za ovom operacijom zadnjih preko 50 godina.
Povremeno se ima potreba za revizijom ranije načinjenih operacija srednjega uha, uz žrtvovanje zadnjeg gornjeg zida zvukovoda. Zahvati su jednostavniji, sa manjim procentom realih intra operativnih komplikacija, a zbog kvalitetne pred operativne diagnostičke obrade (CT temporalnih kostiju) kao i do tančina razrađene tehnike operacije i to sa najmodernijim frezama i pod kontrolom operacijskog mikroskopa. U pravilu se pri tome pokuša rekonstruisati zadnji gornji zid zvukovoda, te u istom ili naknadnom aktu još i ugradnja parcijalne (porp) ili totalne (tork) proteze slušnih košćica, a radi postizanja bolje čujnosti na operativno tretirano uho.
Piše: Doc.dr.Alija Gežo / dr.Anid Gežo
Kod pojedinih pacijenata i to cca 4 puta češće kod žena, nego kod muškaraca, dolazi do nakupljanja supstance nalik spongiozi kosti i to u području ovalnog okna, čime se prvo ograniči a potom potpuno onemogući kretanje uzengije, te se na taj način oslabi mogućnost slušanja. Ovaj proces se zove otoskleroza, uzrok istoga se ne poznaje, osim da je izraženiji kod žena u trudnoći. Vremenom se otosklerotična žarišta formiraju i unutar puža (cochlea) te ranija provodna (konduktivna) redukcija sluha, prelazi u mješanu, a u krajnjem stadiju u tzv. senzorineuralnu redukciju sluha.
Po serioznoj diagnostičkoj obradi, uključno refleksometrija - metoda kojom se verificira slaba pokretljivost najmanjeg mišića u organizmu m. Stapedius, a zbog imobilizacije uzengije sa već pomenutim otosklerotičnim žarištima, vrlo je koristan i CT sljepoočne kosti, kojim se povremeno verificiraju i otosklerotični plakovi, ne samo u području ovalnog okna nego i unutar puža (cochleae). Bit operacije je da se u lokalnoj ili opštoj anesteziji fiksirana stremenica (uzengija) odstrani i na njeno mjesto postavi protezica od teflon ili drugih materijala. Zbog bukvalno umakanja proteze u unutrašnjost kohleje, ova operacija je realno rizična i po pacijenta i po operatera, a narednih 6 do 12 mjeseci se pacijent pažljivo posmatra, da prođe period eventuelnih komplikacija (u glavi). Na ovaj način se rekonstruiše dio ili u cjelosti sluh, ovisno od stepena razvijenosti otosklerotičnog procesa.
Piše: Doc.dr.Alija Gežo / dr.Anid Gežo
Češće kod djece sa urođenom obostranom gluhoćom, a rjeđe kod odraslih pacijenata nakon traume ili bolesti (meningitis), se praktično kompletni gubitak sluha na jedno ili oba uha može popraviti, ako se operativno u područje kohleje implantira čip kojim će se premostiti prekid slušnog puta između srednjega uha i dijela iza puža, tzv. retro kohlearni dio.
Na ovaj način se postiže 100% reparacija sluha, kad je procesor (iza uha) uključen. Ranije se ovaj čip ugrađivao nakon mastoidektomije, a u zadnje vrijme su zaživjele i metode implantacije kod kojih se pravi kanal od zvukovoda kroz srednje uho u puž (kohleju), bez predhodne trepanacije sljepoočne kosti. U Evropskim razmjerama je najpoznatiji proizvođač kohlearnih implantata Med-el, a njegov konkurent je Cochlear iz Australije, uz još nekoliko manje emancipiranih proizvođača u Evropi i Americi.
U našoj ustanovi se ugrađuju kohlearni imlantati proizvođača Med-el, Innsbruck, Austrija.
Piše: Doc.dr.Alija Gežo / dr.Anid Gežo
Zadnjih 15 godina, se sve ćešće pojedinim pacijentima, propisuju i implantiraju tzv. ugradbeni slušni aparati, a od njih je najpoznatiji tzv. Sound bridge, proizvođača Med-el, koji se ugrađuje u našoj ustanovi. Za ugradnju ovog slušnog aparata je potrebno učiniti mastoidektomiju, te pričvrstiti dio ugadbenog aparata za tzv. dugi krak slušne košćice nakovnja ili ovaj dio (nalik transformatoru) plasirati u ovalno (okruglo) okno.
Smatra se da je slušanje pomoću ovoga aparata oko sto puta (100x) kvalitetnije od konvencionalnih: kanalnih, u ušnih ili za ušnih slušnih aparata. Ugrađuje se kod strogo biranih pacijenata sa patološkim promjenama u području uha, npr. kongenitalne (urođene) malformacije uške i zvukovoda, srednje teški gubitak sluha u visokim frekvencama, reparacija sluha nakon radikalnih operacija uha, kad je trepanacijska šupljina povremeno i vlažna.
Kod nas ZZO ne učestvuje u participaciji pri kupovini ovog slušnog pomagala.
Piše: Doc.dr.Alija Gežo / dr.Anid Gežo
Zdravstvena ustanova Poliklinika "dr. Gežo" Sarajevo - Dobrinja II; ID broj: 4200818640009; Rješ. broj: 065-0-Reg-13-000591
Zdravstvena ustanova Poliklinika "dr. Gežo" Sarajevo - Org. jedinica Otoka; ID broj: 4200818640017; Rješ. broj: 065-0-Reg-13-001254
Reiffeisen Bank: 1610000051010080; UniCredit Bank: 3389002205706193
© Copyright - Poliklinika Dr. Gežo. Sva prava zadržana.
Design & development: triptih
